Πολλοί θεωρούν, ότι με το να συγχωρέσουν κάποιον, δείχνουν αδύναμοι, παραχωρώντας τη δύναμή τους στον θύτη.  Στην ουσία, συμβαίνει ακριβώς το αντίθετο. Συγχωρώντας, επαναπροσδιορίζεις τη θέση σου, τον εαυτό σου, την οπτική σου γωνία, την πραγματικότητά σου. Όχι μόνο δεν παραχωρείς τη δύναμή σου, αλλά μεγαλώνεις, εξελίσσεσαι και γίνεσαι περισσότερο ανθεκτικός.  Αν το σκεφτούμε βαθύτερα,...

Μερικές φορές, το πρόβλημα που έχεις, ίσως, να είσαι εσύ. Όλα είναι θέμα επιλογών. Η “σωστή στιγμή”, “η κατάλληλη ευκαιρία” και η “τύχη”, είναι απλά δικαιολογίες επανάπαυσης ή μετάθεσης ευθυνών. Η αναζήτηση του άλλου μας μισού, καλό θα ήταν να γίνει ενδοσκοπικά. Κανένας εξωτερικός παράγοντας δε θα ολοκληρώσει τη δική σου ύπαρξη, αν είναι μισοτελειωμένη....

Ως ανθρώπινα όντα βουτηγμένα στη περιέργεια, προσπαθούμε να εξερευνήσουμε τις απόκρυφες πτυχές των “άλλων” καταβάλλοντας υπέρμετρη προσπάθεια στη κατανόηση της συμπεριφοράς τους, καθώς και στις σκέψεις που τους οδήγησε στη συγκεκριμένη ενέργεια. Ξεχνάμε, όμως, μια σημαντική λεπτομέρεια: Εμάς. Πώς είναι δυνατόν, άραγε, αν δεν γνωρίζεις τη δική σου μαγιά, να πλάσεις -αφού πρώτα περάσεις το...

Η απουσία επιλογής και ελέγχου της έκβασης του αποτελέσματος, μας μετατρέπουν σε ακινητοποιημένες μηχανές, που πολεμούν παθητικά να ξεφύγουν με ανασφάλεια, φόβο και άγχος. Γιατί; Γιατί δεν έχουν τη χειροποίητη ασπίδα του επισφαλούς μοτίβου, που χτίστηκε επί χρόνια τόσο προσεκτικά με μία μικρή παράλειψη· το άγνωστο των πιθανοτήτων.

Όταν προσπαθείς να καταπιαστείς με ένα θέμα που εκτείνεται σε ένα ευρύ φάσμα απόψεων, δύο είναι τα τινά: είτε να μείνεις στην επιφάνεια κενολογώντας, είτε να εκφραστείς τόσο σύνθετα, ώστε στο τέλος να μην καταλάβεις ούτε εσύ ο ίδιος τον εαυτό σου.

Πόσο αντιφατικό είναι να αποζητάς απεγνωσμένα κάποιον με δυνατή κρίση, αλλά μόλις δεχτείς κριτική, μαζεύεσαι και κλειδώνεις το κεφάλι σου, νιώθοντας έντονη αποστροφή και απέχθεια για το «θράσος», που είχε κάποιος να σχηματίσει άποψη για σένα; Πόσο ψυχοφθόρο και άδικο είναι για κάποιον, που του δόθηκε ο λόγος, να πυροβολείται, επειδή οι ακροατές δεν ήταν...

Αντί να προσαρμόζουμε την συμπεριφορά μας, έτσι ώστε να ταιριάζει στις πεποιθήσεις μας, προσαρμόζουμε τις πεποιθήσεις μας, έτσι ώστε να ταιριάζουν στη συμπεριφορά μας, με αποτέλεσμα να φτάνουμε στα όριά μας, ψάχνοντας τον υπαίτιο, ο οποίος δεν είναι άλλος από εμάς.

Η ευκολία να κρίνουμε και να αναγνωρίζουμε λάθη, ελαττώματα και “χαλασμένες πτυχές” στους άλλους είναι, ίσως, η πιο τρανταχτή ένδειξη της αδυναμίας μας να τα αποτινάξουμε εμείς οι ίδιοι από μέσα μας. Το να κριτικάρουμε και να βάζουμε στον τοίχο ανθρώπους, συμπεριφορές και γεγονότα που κατά τα λεγόμενά μας μας ενοχλούν, είναι μια κάθαρση, που...

Επαναπαυμένοι στην επιστράτευση της Λογικής, μεταφράζουμε -ή μάλλον ονοματοθετούμε- με δικά μας κριτήρια, τα οποία τείνουν να θεμελιωθούν λόγω μαζικής αποπροσανατολισμένης αποδοχής, βασικές συναισθηματικές καταστάσεις, με στρουθοκαμηλίστικη επιτυχία. Μία από αυτές, είναι ο φόβος. Γιατί, όταν αισθανόμαστε φόβο πιστεύουμε πως ήρθε η ώρα να αποφύγουμε μια κατάσταση ή να φύγουμε από κάποιον άνθρωπο, κινούμενοι σε...

Δύο είναι οι πιο σημαντικές μέρες στη ζωή σου: η μέρα που γεννιέσαι και η μέρα που καταλαβαίνεις το λόγο που γεννήθηκες (-Mark Twain). Αυτός, που θα αναγνωρίσει από νωρίς -ο χρόνος είναι πολύ σχετικός βέβαια- τον λόγο ύπαρξής του και μπορέσει να θέσει προτεραιότητα στις επιλογές, τους στόχους και τα όνειρά του, έχει υλοποιήσει...

Από τη στιγμή, που μία πληροφορία θα περάσει στον σκληρό μας δίσκο ως γεγονός, αυτομάτως σώζεται ως προσωπικό πιστεύω, με αποτέλεσμα η διαδικασία διαγραφής του να καθίσταται δύσκολη και ορισμένες φορές ακατόρθωτη.

Από τη μέρα που θυμόμαστε, ότι ξεκινήσαμε να υπάρχουμε, περισυλλέγουμε γεγονότα, πεπραγμένα, ερεθίσματα και τα στήνουμε στον τοίχο του μυαλού μας, προσπαθώντας να εντοπίσουμε τη θέση μας σε σχέση με την πραγματικότητα. Υπάρχει μία πραγματικότητα, μέσα στην οποία αυτοπροσδιοριζόμαστε ή ο καθένας φτιάχνει τη δική του; Πόσοι αντιλαμβάνονται τη “Σχετικότητα της Πραγματικότητας” και αντιμετωπίζουν την...

Αναμφισβήτητα, όλοι μας έχουμε βρεθεί στη δυσμενή θέση να εκφράσουμε την άρνησή μας, απέναντι σε μία κατάσταση ή ένα πρόσωπο και αντί αυτού καταλήγουμε να θυματοποιούμε τα θέλω και τις ανάγκες μας, εξαιτίας απρεπών πρεπισμών και καταναγκαστικών συνηθειών, που μουδιάζουν τη δύναμη της άρνησης. Πόσες φορές θέλουμε να φωνάξουμε όχι στην καθημερινότητα μας και δειλιάζουμε;...

Είμαστε, άραγε, θύματα των περιστάσεων ή του εαυτού μας; Ή για να θέσω πιο ξεκάθαρα αυτή τη πρακτικά ρητορική ερώτηση: είμαστε το αποτέλεσμα της τύχης ή των επιλογών μας; Μια σύντομη -και κάπως αφοριστική- κριτική απέναντι στις δύο πιθανές απαντήσεις θα ήταν η εξής: Ο παράγοντας “τύχη” παίρνει πάντα θέση όταν η έννοια κάθε είδους...

Η μεγαλύτερη και πιο επικίνδυνη αμάθεια εκ μέρους του ανθρώπινου γένους, είναι η αδυναμία του να γνωρίσει και να μάθει τον εαυτό του. Η παράλογη συσχέτιση της μοναξιάς και μοναχικότητας, έχει οδηγήσει στον εκτροχιασμό της σχέσης που έχουμε με τον εαυτό μας και μας «επιβάλλει» την αποξένωση από αυτόν.

Απαιτούμε, από όσους συναναστρεφόμαστε, ειλικρίνεια κι όμως ο μεγαλύτερος ψεύτης βρίσκεται μέσα μας. Την ίδια στιγμή που επιζητούμε την αλήθεια, προσπαθούμε εναγωνίως να αναστρέψουμε –αναποτελεσματικά- γεγονότα και δεδομένα, ώστε να διαστρεβλώσουμε οικειοθελώς κάτι που ήδη ξέρουμε πως ισχύει.

Η “Λογική” και το “Συναίσθημα”, είναι δύο θεμελιακά αντικρουόμενες έννοιες. Μια από τις μεγαλύτερες προκλήσεις, που έχουμε να αντιμετωπίσουμε, είναι η υπεροχή του ενός έναντι του άλλου και αντίστροφα. Κατά τη γνώμη μου, αν αποδεχτούμε αυτήν την πρόκληση, είμαστε εξ αρχής χαμένοι και αυτό γιατί ακριβώς έχουμε πιστέψει τυφλά ή αλλιώς “θεμελιακά” -όπως πολλοί άκριτα...

Προσπαθώντας να απαντήσουμε στο καίριο ερώτημα του «Ποιοι Είμαστε», συνειδητοποιώ, πως χαθήκαμε στο δρόμο της επίλυσης αυτού του μπλεγμένου κουβαριού και κάναμε τη ζωή μας πιο δύσκολη απ’ όσο είναι. Οι νεότεροι –κυριολεκτικά- εαυτοί μας θα γελούσαν, αν τους δείχναμε την τωρινή ψυχοσωματική κατάστασή μας. Αλήθεια, έχετε βάλει ποτέ τον νεότερο εαυτό σας, ως κριτή...

Οι περισσότεροι από εμάς, διαλέγουμε την εύκολη δίοδο και τον πιο πολυταξιδεμένο δρόμο για να πορευτούμε στη ζωή μας, αποφεύγοντας να εκτεθούμε σε τρίτα πρόσωπα και κυρίως στον εαυτό μας. Η Δύναμη της Μάζας και της ασφαλούς -επισφαλώς οριοθετημένη- κουλτούρας γύρω από την αντίληψη, που έχουμε διαμορφώσει και αποφασίσει να εφαρμόζουμε σε καθημερινή βάση, τείνει...